Dünyanın en masum, en temiz , en güzel varlıklarıdır çocuklar.Güzel düşünürler , güzel severler.Kötülük düşünmezler , düşünemezler.Çünkü onlar çocuktur.Oyunlarının baş aktörüdür.Rolünü kendi seçer . Başkalarının biçtiği role bürünmez. Özgürdür sonsuz mavilikler gibi.Hiçbir güce boyun eğmezler.Masal kahramanının beğenmedikleri özelliklerini kendi keyfince değiştirirler. Masal olurlar sonra . Bütün benliğiyle yaşarlar hayatı.

Biz yetişkinler çocukların masalımsı dünyalarını da kirlettik utanmadan , sıkılmadan . Çocuksu sevdalarını çaldık sonra . Ne yapmaları gerektiğini telkin etmeye başladık.Taze dimağlara nefret tohumları ektik sonra.Biteviye çarkın dişlileri arasında ezdik durduk. Ve posasından mükemmel ürün bekledik.

Ey insan ! Ne ektin ki ne biçiyorsun ? Hiç buğday ekilen tarladan mısır alındığını duydun mu? Hiç nefret ekilen insandan sevgi doğduğunu duydun mu ?

Hayatın suyu , albenisi , tutkusudur çocuklar.Onlar olmadan yaşamın bir anlamı da olmaz. Tuzsuz bir yemek ne ise çocuksuz bir dünya da odur.Varlığımızın gerekçesi çocuklarımızın geleceğini ellerinden almaya hiçbirimizin hakkı yoktur.Onlara refah ve mutluluk içinde yaşayabilecekleri bir dünya bırakmak dururken kanlı ellerinizle körpe kuzuların hayatlarını mahvediyoruz.

Çocuk bahsi geçen her konuyu dikkatle irdeleyip mantıklı çözümler üretmeliyiz.Çocuk dünyasını çizgi dünyasıyla yıkmaya çalışanlar var.Biz de buna farkında olmadan çanak tutmaktayız.Çizgi filmlerin çocuklar üzerinde bıraktığı etkiyi düşünürsek sonuçlarını tahmin bile edemeyeceğimiz yıkımlara neden olabilir.Televizyonda yayınlanmakta olan çizgi filmlere eleştirel bir gözle bakabilirsek tehlikenin boyutlarının farkına varabiliriz.Çocuk sabahtan akşama kadar çizgi film izlese onu engellemiyoruz . Niye engelleyelim ki? Bizi rahatsız etmesin de ne yaparsa yapsın diye düşünüyoruz.Çocuklarımız bu kadar mı değersiz ? Onu TV denen canavarın acımasız kollarına bırakıyoruz.Tabii ki çocuk TV izlemeli . Ama ebeveyninin  izin verdiği programlar çerçevesinde . Çizgi filmlerin büyük çoğunluğu yabancı filmlerdir . Çocuklarımızı kendi ellerimizle kültürel bombardımana maruz bırakıyoruz . Sonra diyoruz ki bu çocuklar farklı . Nasıl farklı olmasın .Hemen hemen  her ailede TV olduğuna göre bu konu üzerinde durulması ve takip edilmesi gereken bir konudur. Acaba bizim milli bir çizgi film politikamız var mı ? Amerikan ve Japon çizgi  filmlerinden beslenen çocuklar ne kadar milli olacak . Yoksa böyle bir derdimiz , endişemiz yok mu ? Ya da sadece ben miyim böyle düşünen .

Dünyada önemli silahlardan birisi de film sektörüdür . Bunu kullanarak diğer toplumları yönlendirebilirsiniz . Mete’nin , Alparslan’ın , Fatihin , Atatürk’ün torunları bugün yabancı karakterlerle beyni yıkanmaktadır. Nikotin gibi yavaş yavaş damarlara zerkedilmektedir. En acısı filmleri oynatan da biziz izleyen de. Buradan yetkililere seslenmek istiyorum . Geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımızı her türlü tehlikeden uzak tutmak bizim görevimiz . Milli bir çizgi film politikası oluşturarak işe başlayabiliriz.Köklü bir tarihe sahip olan Türk tarihinde sınırsız sayıda çizgi film üretilebilir . Üç  yüzyıl  geçmişe sahip Amerika bize kovboy kültürünü empoze etmeye çalışmaktadır. Bizim çocuklarımız Red Kit filmlerini izleyerek değil Dede Korkut filmlerini izleyerek büyümesi gerekir. 

Atalarımızın yazdığı şanlı tarihi okumaktan  ve yaşatmaktan aciziz . Kendi milli ve manevi değerlerimizi ön plana çıkaran çizgi filmler yapılamaz mı acaba ? Elbetteki yapılır . Ama önce bunu sorun olarak görecek  ve çözüm noktasında iradesini ortaya koyacak politikacılara ihtiyacımız var.

Allah yâr ve yardımcımız olsun . . .

Mükerrem KALKAN
Türkçe Öğretmeni